Cliëntgerichte (psycho)therapie of Rogeriaanse therapie is een vorm van psychotherapie waarin het inzicht van de patiënt (cliënt) in zichzelf centraal staat (-gericht).
De vader van deze therapie is Carl R. Rogers. De rol van de psychotherapeut is het op een empathische manier reflecteren van gevoelens, zonder vastgestelde therapeutische richting op te leggen (non-directief). Door gesprekken komt de cliënt tot inzichten en emoties die eerst verborgen bleven. Doordat de therapeut de cliënt accepteert zoals hij is, kan de cliënt zijn verborgen negatieve gevoelens accepteren en leren hanteren.
De therapie is gebaseerd op de analytische zienswijze van Freud, maar de aanpak is meer empathisch, directer en meer confronterend dan die van Freud.